Wim Geysen schreef en publiceerde theaterstukken, gedichten en liedjesteksten. Als auteur van fictie debuteerde hij in 1997 met de roman 'Lek' - een boek over psychose, internering, misdaad en straf. Het leverde hem een nominatie op voor de toenmalige ASLK-prijs voor het literaire debuut.

In 1999 verscheen 'Vuur', een aanklacht tegen de apathische berusting en nihilisme in onze samenleving. Tegelijk doet het boek een warme oproep voor (geweldloze) revolutie, actie en engagement.

'Spiegelschrift' (2001, geschreven ism Bart Demyttenaere) - leven tussen hoop  en wanhoop - vertelt het verhaal van Dennis en Babbe, twee twintigers (en karakteriële tegenpolen) die mekaar beter leren kennen doorheen een intensieve, vaak filosofische briefwisseling. Het boek stelt pertinente vragen over depressie, zelfdoding, geluk en ongeluk. 'Spiegelschrift' werd bekroond met het Leeslambje (een initiatief van de Sint-Lambertus scholengroep Westerlo) als beste boek van het jaar en eindigde op de vierde plaats in de Literaire Top 1000 van boekhandel De Groene Waterman.

Een vervolg in de samenwerking met Bart Demyttenaere kwam er met 'Stille Zaterdag', een roman die dieper ingaat op tienerzwangerschap, interrelationele, familiale verhoudingen en (non-) communicatie. 'Stille zaterdag' werd genomineerd voor de Kinder-en Jeugdjury 14+.

Met 'Zonder afscheid' sloeg Wim de weg in van de non-fictie. Het boek - gebaseerd op acht diepgaande interviews die Wim afnam van ouders, broers en zusters van jonge verkeersslachtoffers - biedt een helder en ontroerend inzicht in de verregaande gevolgen van een verkeersongeval. In 2015 verscheen de derde, herziene druk - Zonder afscheid. Als het verkeer je gezin breekt - met extra aandacht voor de belevingswereld van broers en zussen.

Voor 'Op het bot' (2007) liet Wim zich inspireren door het dagboek van Vanessa Coolen, een jonge vrouw die een jarenlange strijd voerde met anorexia. Haar verhaal wordt aangevuld met reacties van familieleden en vrienden. Achteraan in het boek zijn vier gesprekken opgenomen die Wim over het onderwerp voerde met psychologen en psychiaters. Hun inzichten, de begeleidende monoloog en uitgebreide website maken van 'Op het bot' een project dat veel meer aanraakt dan het thema 'anorexia' alleen.

In 2007 contacteerde het brandwondencentrum van Neder-Over-Heembeek Wim Geysen voor de creatie van een boek rond (jonge) brandwondenpatiënten. Wim dompelde zich gedurende twee jaren onder in een wereld van pijn, verdriet, hoop en revalidatie. Hij sprak met hulpverleners, voerde gesprekken met slachtoffers en begeleidde het revalidatiekamp met kinderen en jongeren in Spa. Dat alles resulteerde in 'Wat de huid fluistert', een kijk- en beleefboek met verslagen, interviews, gedichten en foto's.

'Hart's tocht' is een rijkelijk geïllustreerd boek (vormgegeven door Pieter-Jan Peeters) met proza, poëzie en liedjesteksten geschreven voor Oerbos, een cross-over van woord, muziek en hedendaagse kunst. Achteraan in het boek vind je ook Oerbos' eerste full-cd.  Een inkijk in deze uitgave, beeld en geluid vind je op www.oerbos.be.

In juni 2016 verscheen 'Jong! (en ziek)' - twaalf indringende gesprekken met jonge kankerpatiënten. Het boek - ism Stein De Sterck en Jeroen Boone en met portretfoto's van fotograaf Koen Broos - stond een maand in de top 10 non-fictie in Vlaanderen en is ondertussen toe aan zijn tweede druk. In oktober 2016 verscheen Wim's young-adult roman 'Grens' bij uitgeverij Van Halewyck. Grens vertelt over liefde, een verloren vriendschap, (de schaduwkant van) seksualiteit en onuitgesproken geheimen. 

Met 'Lijfje en ik' - een prentenboek rond lichamelijkheid - trekt Wim de kaart voor doelgroep 4-7-jarigen, hun ouders en begeleiders.